Το απόλυτο τίποτα, το τραγικό τίποτα. Τραγωδία. Οργή. Που να βρεις ελπίδα μετά από αυτό. Μια μάνα με τα τέσσερα παιδιά της, μια γιαγιά με τα εγγόνια της, πυροσβέστες που κοιτούν τη φωτιά να τους περικυκλώνει. Ανήμποροι, μόνοι κι αυτοί στο απόλυτο τίποτα. Στο τραγικό τίποτα. Στη μαύρη πλευρά της ζωής. Στάχτες που γέμισαν τα σπίτια στην Αθήνα. Ανθρώπινες στάχτες. Στάχτες από καμμένα ζώα, από πυρπολημένες ψυχές δέντρων. Προσωρινοί και μόνοι. Προσωρινοί και ηλίθιοι. Δεν οργιζόμαστε. Χαζεύουμε από την τηλεόραση. Τί; Τη γελοιότητα του εαυτού μας που αντανακλάται στο σκονισμένο γιαλί. Μια μάνα, μια γιαγιά, άνθρωποι, παιδιά. Απροσταύτετοι και μόνοι. Ολοι μας. Το απόλυτο τίποτα, το τραγικό τίποτα. Τίποτε άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου