Κανά νέο;

Δεν ξέρω αν το πιο επικίνδυνο στη χώρα μας είναι ότι τα κόμματα έχουν μπει για τα καλά στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Αυτή η κατάσταση πια έχει πάρει και μια μορφή παράδοσης κατά κάποιον τρόπο. Το τραγικό είναι ότι τα νέα φυντάνια σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις φαντάζονται τον εαυτό τους σε λίγα χρόνια σαν τον Βενιζέλο, τον Μπόμπολα, τον Βαρδινογιάννη...Αυτό μπορεί να είναι καλό γι' αυτούς, αλλά κακό για τη δημοσιογραφία-όση τουλάχιστον έχει απομείνει στη χώρα μας.

Δε μου κάνουν εντύπωση πια τα κραυγαλέα πρωτοσέλιδα. Γιατί, δεν το ξέραμε ότι κάπως έτσι είναι τα πράγματα; Γιατί, δεν το ξέραμε ότι δε μπορούμε πια να μεταδίδουμε ρεπορτάζ που αφορούν συγκεκριμένο επιχειρηματία; Τώρα θα το μάθουμε; Ξαφνικά με την ήττα του ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε το φως; Αυτή η κολόνια κρατάει χρόνια και αποτελεί κοινό μυστικό στους εργάτες της δημοσιογραφίας. Δηλαδή, έπρεπε να πέσει σαν κοράκι ο Βενιζέλος στον μετεκλογικά ξεψυχισμένο Παπανδρέου για να μάθουμε τη διαπλοκή μεταξύ εκδοτών και κομματικών επιτελείων; Όπως και να' χει, βέβαια, αυτό δε νομιμοποιεί κανένα πρωτοσέλιδο να εμφανίζεται με τόσο παρεμβατικό ύφος. Ούτε σε σοβαρά κοινωνικά θέματα δεν το κάνουν οι μπαγάσηδες. Ντροπή.