Πόσο περήφανη που είμαι δημοσιογράφος αφού γράφω ότι θέλω, για όποιον θέλω και ασκώ εξουσία σε βάρος των ανθρώπων.
Πόσο υπερήφανη που είμαι δημοσιογράφος που όταν κάτι δε μου αρέσει το λογοκρίνω
Πόσο υπερήφανη που είμαι δημοσιογράφος αφού έχω πολύ καλές σχέσεις με τους μπάτσους και μπορώ να νιώθω κάλυψη για τις παρανομίες που κάνω
Πόσο υπερήφανη που είμαι δημοσιογράφος αφού μπορώ να πληρώνομαι με μαύρα λεφτά για τις παροχές που προσφέρω σε βουλευτές, εταιρείες, επιχειρήσεις που κάνουν τα παιχνιδάκια τους μέσω των εφημερίδων και των τηλεοράσεων.
Πόσο υπερήφανη είμαι που έχω συναδέλφους δημοσιογράφους όπως ο Κώστας Τομαράς στο Έθνος που έγραψε για τους νονούς ότι του κατέβηκε στο κεφάλι ή ότι του είπαν οι φίλοι του οι μπάτσοι. Εκτός κι αν είδε στον ύπνο του ότι : «Ο Βασίλης Στεφανάκος φέρεται ως εντολέας συμβολαίων θανάτων»! Πόσο εύκολα μπορούμε να δικάζουμε και να ξαναδικάζουμε ανθρώπους. Δεν είναι μεγάλη επιτυχία αυτό για εμάς; Πραγματικά νιώθω ευτυχισμένη.
Πόσο υπερήφανη είμαι που έχω συναδέλφους όπως ο Τομαράς ή ο Λαμπρόπουλος στο συγκρότημα Λαμπράκη που ότι κακώς κείμενο κι αν γίνεται στη νύχτα το χρεώνουν σε έναν και μόνον άνθρωπο επειδή έτσι θέλει η αστυνομία. Καλά πλάκα μου κάνεις; Αφού καταζητείται θα είναι ένοχος. Πόσο υπερήφανη νιώθω που και η δικαιοσύνη συμπράττει σε αυτό το τόσο όμορφο έργο της ελληνικής μπατσοδημοσιογραφίας.
Για πάρα πολλά είμαι υπερήφανη όπως για παράδειγμα ότι μπορώ να βγάζω τα προς το ζην δίνοντας πληροφορίες στην ΕΥ Π απλά και μόνον με τη λήψη μιας συνέντευξης. Φοβερό δεν είναι; Η να μπορώ να αγοράζω πανάκριβα παπούτσια προωθώντας φαρμακευτικές εταιρίες που ω τι θαύμα: ανακάλυψαν το φάρμακο κατά του AIDS!
Πόσο υπερήφανη είμαι που εκεί που δουλεύω μου τηλεφωνούν ανθρωπάκια του θεού να καταγγείλουν τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας κι εγώ τους κοροϊδεύω λέγοντας ότι θα ασχοληθώ μαζί τους!
Πόσο υπερήφανη είμαι που ότι κι αν κάνω έχω την κάλυψη της δημοσιογραφικής μου ασυλίας.
Είμαι υπερήφανη σύντροφοι του διαδικτύου τόσο υπερήφανη που δε μπορώ να αντέξω άλλη περηφάνια!
3 σχόλια:
Μη μιλάμε τώρα για δημοσιογραφία γιατί απ' όπου και αν το πιάσουμε το θέμα βρωμάει. ξέρεις αυτούς που δεν αντέχω περισσότερο είναι κάτι ψευτόμαγκες με τακουνάκια (ξέρω εγώ τι λέω) που χωρίς ρεπορτάζ είναι σε θέση όχι απλώς να θάψουν αλλά αν μην πω τίποτα χειρότερο το οποιονδήποτε (φταίει, δεν φταίει). ΟΚ! λοιπόν βαράτε αλλά να δούμε ποιος θα γελάσει τελευταίος!!
λαέ μη σκύβεις το κεφάλι! Δεν θα περάσει ο φασισμός! Μια παρένθεση και μόνο μέσα στο δικό μας δρόμο
το ξέρεις...το αστυνομικο...βρωμαει πατοκορφα...εκτος απο κατι θυληκα που φορανε παντελονια σε αντιθεση με κατι κατ'ονομα αρρενες συναδελφουσ τους.
Δημοσίευση σχολίου