Ζωή, έρωτας, θάνατος

Ζωή, έρωτας, θάνατος. Το ίδιο δεν είναι; Οχι, μου λέει ο φίλος μου ο γιατρός Μιχάλης Γύρας, «εμείς οι άνθρωποι είμαστε τα μοναδικά όντα στον πλανήτη που ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε γι' αυτό κατεχόμαστε από κρίσεις πανικού. Ενα σκυλί δεν το γνωρίζει, πεθαίνει ήσυχο. Η μόνη περίοδος της ζωής μας που δεν υπολογίζουμε ούτε το θάνατο ακόμη είναι όταν είμαστε ερωτευμένοι. Πιστεύουμε ότι αυτό δε θα τελειώσει ποτέ».

Ναι, ζούμε λες και είμαστε προσωρινοί αθάνατοι και πιστεύω που χάνουμε το μέλι. Ασε που έχουμε πάψει να ερωτευόμαστε.

Περισσότερο πλέον ερωτευόμαστε το «εγώ» μας γιατί είναι περισσότερο ασφαλές. Δε μας αντιμιλάει, δε μας απατά, δε μας ειρωνεύεται, όταν το κοιτάζουμε στο καθρέφτη πάντα μας λέει τί όμορφοι που είμαστε, τρώει ότι τρώμε και άλλα παρόμοια. Επομένως μιλάμε για την τέλεια σχέση. Οχι, όμως, για έρωτα.

Ο έρωτας είναι μετάγγιση, είναι ανανέωση των γηρασμένων κυττάρων, σιλικόνη στο πεσμένο στήθος και botox στη ρυτίδα και κάτω από το ματάκι.

Το botox διαρκεί 6 μήνες, και το μόνιμο 3 χρόνια...Αλλά είναι τόσο όμορφος και σε κάνει τόσο πανίσχυρο όταν τον νιώθεις. Ερωτας, λοιπόν, αρκεί να γνωρίζουμε ότι σε 6 μήνες θα πρέπει να τον ανανεώσουμε, όπως, το botox!