Γεια. Ούτε εγώ ψήφισα...

Γεια.
Δεν ψήφισα.
Οχι διότι ήθελα να πάω στην παραλία. Οχι διότι βαριόμουν. Οχι διότι ήθελα να αντισταθώ στην πλύση εγκεφάλου που μου έκαναν τόσο καιρό από τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες.
Δεν ψήφισα γιατί με την απουσία μου ήθελα να... φτύσω. Και μόνον έτσι μπορούσα να φτύσω και να το ευχαριστηθώ. Παλιά θεωρούσα ότι η αποχή είναι δήλωση αδυναμίας ή είναι αδυναμία. Οτι είναι ανασφάλεια και διάφορες άλλες ανοησίες. Ε όχι, λοιπόν, αυτήν την φορά κατάφερα να μην μπω στο τρυπάκι που ήθελαν να με βάλουν όλοι λέγοντάς μου ότι με την αποχή μου ουσιαστικά υποστηρίζω τον δικομματισμό.
Τί ντροπή.
Σ' αυτήν την χώρα φοβόμαστε ακόμη τον Τούρκο, τον ίσκιο μας, τον νόμο και τις... ενοχές μας.
Αλλά εγώ ενοχές δεν έχω που δεν ψήφισα.
Νιώθω ικανοποιημένη που δεν χάρισα ούτε μια στιγμή από την ζωή μου ώστε να μπω μέσα από το μπλε πανί.
Αυτοί, πόσες στιγμές από την ζωή τους χάρισαν σε μένα;
Αυτά.
Γεια.